Vulkana Vireto
1.
Mi, juna, provis imiti heroon, Tarzan
De komiksoj, arba akrobato
kaj arketipa sovaĝa infano
kreskigita en afrika ĝangalo
fare de la Mangani-simioj;
kiu poste travivas civilizon,
nur por malakcepti ĝin
kaj reveni al sovaĝejo
kiel heroa aventuristo
2.
Estis grandega cedro en najbara arbaro.
Ĝi havis grandegan cirkonferencon.
Dika branĉo etendiĝis de trunko.
Paralele al la grundo, forta brako.
Orte ĝi turniĝis supren, pugno al la suno.
Fiera brako kun granda fleksita bicepso.
Paĉjo mia pendigis ŝnurojn ambaŭflanke de la vir-ŝvelaĵo.
Mi estis dekkvar jara kaj bankostume imitas Tarzanon.
Mi pendis, svingis, grimpis forte kaj alte provflugis.
Mi fleksis muskolojn, premegis ŝnurojn kaj saltis brave,
Mi grimpe suprensvingis al arba kanopeo
Laca mi haltis kaj rigardis muskon kaj sciurojn
Kaj rigardis supren al la verda firmamento
Dum lumpikoj penetris branĉo-frondojn.
Tiam pli forta instigo pelis min
suprengrimpi svingŝnuron novcele
Nudaj piedoj pinĉas la kanabo-fibrojn.
De la supro nudbruste
mi vidis vulkanon, kies elĵeto
sendas fajrofumon ĉielen.
supren mi grimpis ŝnuron-
elspire suben mi glitus ĝis
-inter-gamba ŝnurfrotado-
stimulis skrotan sinosenton
de alvenonta vireco
kaj mi spiralis laŭ ŝnuro
al erupcio de vireco
ĝis staranta nudpiede
okazis tertremo
en junhoma histo kaj
per lafo-ejakulo
vulkana vireto
la mondon
ŝanĝis.