Kosmologio de Akvoguteto

El la esenco de La Nekonceptebla,

La Granda Mistero,

Energion malrapidigis

Por videbligi materion eksperimente.

Atmosfera enkorpigo, la akvoguteto

Aperis el La Nevidebla Ĉio, nude,

Sentis sian emon por sia memo kaj

Memkonscie kovris sin per nubo,

Enuiĝinte resti suspendita ĉiele, ribelis.

Elpelinta de ĉielo, eksentis potencialon

Por kontrasta memkonstato

Kiam faliginta desupre suben

Trafis glaĉeron, frostiĝis ĉe monta pinto,

Kuraĝon kaj spertojn gajnis

Degelis, strebis, identige superis obstaklojn

boris vojon suben tra morenon

AHH la defion kaj gloron de individuismo.

Akvoguteto en rivero

Gravuris plonĝe trapasejojn

tra valojn, kaj kampojn,

trafis montojn kaj skulptis kanjonojn.

Karesis fiŝetojn, kirliĝis sub akvofaloj

Bruetis kante supre de ŝtonetoj

Miris pri ludantaj lutroj

Speguligis smeraldajn lagojn

Kaj tre sukcesa gratulis sin fiere, kaj

Serpentume ripozis en delto de plenumo!

Identiga memfido kontentiga!

Sed teruro!

Subite Nenio kaj Ĉio ĉie

Akvogutetoj ĉie ĉie ĉie

Sed nenio kadre rekonebla gutetpersone

Nenio diferencige spertita de kulturmemoro

nek moreno, nek valo, nek lago,

nek kanjono, nek delto, nek akvofaloj.

Atendis ĝin

Nur senfinan maro

Sub Suno kaj

Vaporiĝo al nevidebla energio

La Nekonceptebla.