Pano kaj Pandemio
“Mia mio, pandemio!
‘Kovid la deknaŭa!’
Skua ŝoko por kompano.
“Alvenas la Diabla!”
Krias voĉ’ infana!
“Panon! panjo, pandemio!
Preĝu, preĝu por la Pano.
Baku, baku, baku!
Hejmen venu ame.
Panjo, panon, ĉiutagan!
Ni alpreĝu Dion.
Ni petegu ĉiutagan!
Pano kreas amon
Knedu paston,
Por la vivo.
Pano venkos
Blokos pandemion!”
“Panjo faru panon
por familio kaj por ĉiu
Faru, faru, faru!
Paneon planas pandemio.
Farunon gistu ame.
Knedu, knedu kaj jes sale.
Formu mane, mane, mane
Fajru fajnan fornon
Mi vin protektos
Diras vocx’ plenkreska
Mi bakos, bakos, bakos!”
“Vi min helpu!
Blankajn blankajn la panbulojn
En fornen puŝu, puŝu!
Zorgu, zorgu viajn fingrojn
Ne ferfornon tuŝu.
Ni baku, baku, baku!”
Novbakita la panbulo
Krakas krakada sono
Krusto ore firmas
Feliĉe kantas buterpano.
Panbulaj aromoj leviĝas ŝvebe
Butergutoj fantome fulmetas
varme, dolĉe, animbonguste.
La Pano de Abraham’
Glore transcendas racion.
Greno spiras transsubstancige
Kartilage, oste, muskole, Kriste
Pano sankta homumas histe.
“Romp-partumu panon
Pandemio en Inferon!”