Oni Fermiŝ Monaĥinejon

Apud muro, vindrinkantoj

Sidas, ebrie parolemaj.

Parolas la unua,

“Ĉu vi aŭdiŝ tion?”

Respondas la dua,

“Ĉu mi audiŝ kion?”

“Pro manko oni fermiŝ la monaĥinejon”

“Pro manko de kio?”

“Pro manko de monaĥoj, idioto!”

“Sed vi diriŝ oni fermiŝ monaĥinejon.”

“Monaĥoj fifine alportiŝ pomojn

de la Fruktoĝardeno,- monaĥinejon.”

“Kio okaŝis al ili?”

“Ŝerpentoj ilin manĝiŝ.”

“Ĉu ŝerpentoj manĝiŝ pomojn?”

“Manĝis monaĥojn kaj monaĥinojn

Sed lange, langvore, ame ĉirkaŭvolviŝ ŝciodezire la pomojn.”

“Tiel ŝerpentoj eŝtoŝ ŝanktaj, aŭ ŝcipovaj?”

“Mi pensas ke la Kobro iĝoŝ

Larĝkape Ĉionŝcia

Kaj korpe englutoŝ ankaŭ nin.”

“Poŝte amiko, kiam mi finpoemoŝ

Po unu, po unu, mi eme poeme poemoŝ

La vinon.”